Mijn minimalisme ervaring, een jaar later

Het is inmiddels (bijna) een jaar geleden dat ik begon met het minimaliseren van mijn spullen. In september 2016 begon ik met The Minimalist Game en echt, ik vond het fantastisch! Maar hoe sta ik er nu, één jaar later voor? Ik vertel je over mijn minimalisme ervaring, waar ik tegenaan loop en wat ik graag nog verbeterd wil zien. 

Mijn minimalisme ervaring

Ik heb het al vaker gezegd; ik ben nooit een grote shopper geweest. Niet dat ik per se tegen consumeren ben en uiteraard kan ik genieten van mooie spullen, echter heb ik nooit zo de drang gehad om alles te willen bezitten. Ik heb weinig nodig om gelukkig te zijn. Less is more wat mij betreft, absoluut! Leuke dingen doen, dingen ondernemen, vrije tijd hebben, mensen ontmoeten, dáár word mijn leven rijk (en ikzelf gelukkig) van.

Hoe meer spullen (of bezit) je hebt, des te meer tijd en energie het kost om dit te onderhouden. Dat hoeft op zich geen probleem te zijn, mits het spullen betreft die nut hebben, gebruikt worden en/of je leven aangenamer maken. Boeken bijvoorbeeld kan ik erg gelukkig van worden. Net als fijne verzorgingsproducten trouwens (joh). Maar wat als spullen in de weg gaan zitten, nutteloos ruimte innemen en jouw kostbare tijd en energie kosten? Dan wordt het tijd om er iets aan te doen!

Goed, minder spullen, meer ervaringen dus. Dat ik daar vrolijk van word is mij inmiddels geheel duidelijk. Neemt niet weg dat ik evengoed tegen bepaalde uitdagingen aanloop. Wat gaat goed na een jaar minimaliseren en wat kan beter?

Mijn minimalisme ervaring: wat gaat goed

Het lukt mij steeds beter om niet-duurzame producten te vervangen voor een duurzame variant. Zo let ik steeds meer op plastic verpakkingen en probeer ik deze zoveel mogelijk te vermijden. Ik koop alleen dingen die ik nodig heb. Impulsaankopen doe ik vrijwel nooit. Mijn kledingkast is netjes en overzichtelijk; al mijn kleding past op één plank. En alhoewel mijn kleding niet per se van fair fashionmerken zijn, draag ik de dingen die ik heb totdat het versleten is. Pas dan koop ik weer wat nieuws (of tweedehands).

Een paar weken geleden was onze zoon jarig en hebben we als cadeau een fiets gegeven en zijn we een dagje naar de Efteling gegaan. Een nieuwe fiets had hij sowieso nodig en de Efteling was een dag om nooit meer te vergeten. Het was echt fantastisch! Uiteindelijk geeft zo’n dag véél meer voldoening dan het nieuwste minions/lego/minecraft speelgoed. Ik ken hem langer dan vandaag; na een week spelen kijkt hij er niet meer naar om. Ik vind dat zo zonde! Maar de Efteling? Daarover praten onze kinderen nog steeds!

Overigens vraag ik voor mijn eigen verjaardag vaak een Ecokadobon. Zo kan ik voor mezelf een duurzaam cadeau uitzoeken.

Binnen ons gezin hanteer ik grofweg de volgende formule:

1.Hebben we al een soortgelijk product in huis? Dan eerst opmaken of verbruiken. Geen overvolle (voorraad)kasten meer!
2. Hebben we het écht nodig? Wordt het product ook daadwerkelijk gebruikt of ligt het alleen maar stof te vergaren?
3. Is het een duurzame aankoop? Gaat het product lang mee? Is het duurzaam gefabriceerd?
4. Kun je het eventueel tweedehands kopen? Zo ja, dan geniet dat de voorkeur.
4. Worden we er blijer/beter/gelukkiger van? Ook op de lange termijn?

Dankzij deze ‘formule’ hebben we onszelf al veel nutteloze aankopen én veel geld bespaard. Want minder kopen heeft niet alleen een milieuvoordeel, het is ook goed voor de portemonnee!

Minimalisme, waar loop ik tegenaan

Mijn grootste struikelblok is dat ik niet zo handig ben in slimme opruimhacks creëren. Je ziet wel eens van die superhandige oplossingen op Pinterest, zoals een trapkast die mega efficiënt is ingedeeld bijvoorbeeld. Of een Pinterestwaardige voorraadkast met mooie glazen potten keurig op een rij. Ik mis gewoon dat inzicht, maar dan ook echt. Compleet. Ik zou het echt zó fijn vinden als ik daar nou eens wat handiger in zou worden. Ik kan echt een beetje jaloers worden op een mooi gestyled interieur. Ons huis nu is een bij elkaar geraapt zooitje van tweedehands spullen gemixt met een vleugje IKEA en heel veel computerspullen en speelgoed. Het is niet één geheel en dat oogt natuurlijk ook rommelig.

Mensen zeggen regelmatig tegen ons: ‘jullie huis wordt te klein, tijd om te verhuizen!’. Nou snap ik deze gedachte wel, maar dan woon je in een groter huis, en dan? Dan verzamel je alleen maar nóg meer spullen. Het is niet de juiste oplossing voor het probleem. Zo’n huis komt namelijk wel weer vol hoor. En als mensen in een tiny huis van 20m2 kunnen wonen, dan moeten wij dat in een flat toch ook gewoon kunnen?

Verhuizen gebeurt vast wel een keer, maar voor nu is het weer van belang om te downsizen en kijken of we van ons huis ‘één geheel’ kunnen maken. Tijd voor een nieuwe opruimronde!

Hebben jullie wel eens een grote opruimronde in huis gehouden?